Η κακή συνήθεια του έρωτα / Beso negro / του Γκαμπριέλε Ρομανιόλι


Beso negro

da "Il vizio dell' amore"
di Gabriele Romagnoli




Beso negro[1]

 

Πριν ένα μήνα συνάντησα για πρώτη φορά το σύζυγό μου.

            Είμαστε παντρεμένοι εδώ και ένα χρόνο. Πριν το γάμο, ήμασταν μαζί δύο, σχεδόν τρία χρόνια, αν μετράνε και τα διαλείμματα. Αλλά είναι ένας μήνας τώρα που τον γνώρισα πραγματικά. Κι εκείνος γνώρισε εμένα. Όχι ακριβώς. Ξεκινάω από την αρχή.

            Εκείνος είναι σεναριογράφος. Γράφει αυτές τις τηλεοπτικές σειρές για τις οποίες δεν ενδιαφέρεται καθόλου. Ούτε που τις παρακολουθούμε, όταν παίζονται. Το βράδυ πάμε σινεμά, ή διαβάζουμε κάνα βιβλίο, ο καθένας στον καναπέ του. Μετά εγώ πάω για ύπνο κι εκείνος αρχίζει να γράφει. Γράφει τη νύχτα, κοιμάται την ημέρα, εκείνος μπορεί. Αυτό λέει, τουλάχιστον. Γράφει γρήγορα, πάντα καλά την πρώτη σκηνή κι ακολουθεί η επόμενη. Υπάρχουν νύχτες που τελειώνει ένα επεισόδιο, λέει. Δεδομένου ότι μετά δεν το βλέπουμε, δεν ξέρω αν είναι αλήθεια. Δεν τσεκάρω το όνομά του στους αρχικούς τίτλους. Ή στους τίτλους τέλους, όπου και να το γράφουν. Ξέρω ότι βγάζει χρήματα. Κι ότι το πρωί ο υπολογιστής του είναι σβηστός. Εκτός από μια φορά, πριν ένα μήνα.

            Ποτέ δεν κατάλαβα πότε οι άντρες γίνονται επιπόλαιοι. Στην αρχή όλοι τους είναι σαν πράκτορες της CIA. Χρησιμοποιούν κωδικούς, συνθηματικά, φοβούνται μήπως τους παρακολουθήσεις, τους ακούσεις, καμουφλάρονται, συγκρατούνται. Εκείνος άλλαζε πάντοτε τον τελευταίο αριθμό στο τηλέφωνο σε περίπτωση που θα πατούσα το πλήκτρο επανάκλησης. Ακόμα κι αν είχε καλέσει πριν το φαναρτζή. Νομίζω ότι ήθελε να γίνεται σαν μια αντανακλαστική κίνηση: αν συνηθίσεις να το κάνεις πάντα, δεν το ξεχνάς ποτέ. Κάθε φορά που πατούσα την επανάκληση, έβγαινε η υπηρεσία που λέει την ώρα. Και έσβηνε τον υπολογιστή πριν πάει να κοιμηθεί, δεν τον άφηνε στην αναμονή, συνδεδεμένο στο ίντερνετ. Τι είναι αυτό που τους προδίδει; Η υπερβολή της ασφάλειας; Ή, κάποια στιγμή, θέλουν να τους αποκαλύψεις; Κατά τη γνώμη μου εκείνος ήθελε να τον αποκαλύψω.

            Κι έτσι, ένα πρωί σηκώνομαι για να ετοιμάσω πρωινό και βλέπω το λαμπάκι του υπολογιστή. Πατάω ένα πλήκτρο τυχαία και ξανανάβει βουίζοντας. Γυρίζω, εκείνος κοιμάται. Όταν ξαναγυρίζω, στην οθόνη είναι μια σελίδα, η τελευταία που διάβαζε εκείνος. Η τελευταία που έγραφε, για να είμαστε ακριβείς. Δεν ήταν όμως μια από εκείνες των σεναρίων του. Ήταν η σελίδα ενός chat: Νεγκρανόττε,[2] λεγόταν. Κοιτάζω την οθόνη, είχαν απομονωθεί οι δυο τους, σαν να ήταν χώρια σε ένα δωμάτιο. Αποκαλούνται Λούπο[3] και Τάνγκα. Ο Λούπο είναι εκείνος. Το ξέρω γιατί είναι ένα παρατσούκλι που του έδωσα εγώ, πριν πολύ καιρό. Εκείνος το έκοψε, λες και ήταν κάτι που τον έπνιγε, έλεγε ότι δεν τον έκανε να αισθάνεται άνετα. Και τώρα να τος, ο Λούπο, με την Τάνγκα, να τσατάρουν[4] στο Νεγκρανόττε. Διαβάζω τις τελευταίες ανταλλαγές μηνυμάτων και… ω Θεέ μου, τον ακούω να ξυπνάει, σβήνω τα πάντα. Προλαβαίνω μόνο να διαβάσω ότι εκείνος της ζητάει να γυρίσει απ’ την άλλη.

             Την επόμενη μέρα, λοιπόν, ενώ είμαι στο γραφείο, στον υπολογιστή, πάω να ψάξω το Νεγκρανόττε και ανακαλύπτω ότι λειτουργεί και το απόγευμα, έχει λιγότερο κόσμο βέβαια, αλλά ο Λούπο είναι εκεί, στη θέση του. Στέλνει λίγα μηνύματα, αλλά φαίνεται σαν να περιμένει κάποιον. Την Τάνγκα, φαντάζομαι. Παίρνω μια ανάσα, διαλέγω για ψευδώνυμο το Άπριμι.[5] Και μπαίνω.

            Στην αρχή είμαι ντροπαλή, μετά λύνομαι λιγάκι. Προσπαθώ να τραβήξω την προσοχή. Δεν ξέρω καλά πώς γίνεται, σ’ εκείνον εκεί τον κόσμο. Κάποτε είχα δει μια αστεία γελοιογραφία. Ήταν δύο, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, που περπατούσαν σ’ ένα πάρκο, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου, κι εκείνος την κοίταζε και κατακόκκινος της έλεγε: «Θα ’θελα να ανακαλύψω πώς είσαι στο ίντερνετ».

            «Θα ’θελα να σε γνωρίσω καλύτερα, τετ-α-τετ, έρχεσαι στο δωμάτιο μόνη μ’ εμένα;», αυτό μου το έλεγε εκείνος, ο Λούπο, ο σύζυγός μου: ήθελε να με γνωρίσει καλύτερα, σε ένα δωμάτιο, εγώ κι εκείνος μόνοι μας. Αυτό δείχνει μια ωραία εξέλιξη. «Θέλω όμως να μείνω όλη την ώρα με γυρισμένη την πλάτη». Εκείνος απάντησε με μια σειρά από σύμβολα που σήμαιναν ότι ανυπομονούσε. Μπήκαμε κι εκείνος άρχισε να μου γράφει όσα ήθελε να μου κάνει και δεν ήταν τα ίδια που έκανε όταν ήμασταν αληθινοί, σε ένα αληθινό δωμάτιο. Και καταλάβαινες ότι του άρεσαν περισσότερο αυτά. Ένα πράγμα όμως, ένα αστείο πράγμα, κατά βάθος, ένα περίεργο πράγμα, είναι ότι και σ’ εμένα άρεσαν περισσότερο αυτά. Εκείνος με ρώτησε: «Te gusta el beso negro?». [6] Είχαμε πάει μαζί στην Ισπανία. Απάντησα: «Por supuesto!!!!». [7] Κι έβαλα τέσσερα θαυμαστικά, για σιγουριά. Εκείνος έγραψε ότι τότε θα μου το έκανε. Και μετά έστειλε μια σειρά από σύμβολα. Εγώ προσπάθησα να το φανταστώ και μου άρεσε κι εμένα πολύ. Αλλά δεν μπορούσα να κλείσω τα μάτια γιατί εκείνος μου έγραφε διάφορα κι εγώ έπρεπε να απαντάω με πέντε ή έξι θαυμαστικά για να του λέω ότι ήμουν όλο και πιο ευχαριστημένη. Τόσο που αν μου το είχε ζητήσει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου στη Βαρκελώνη, θα του είχα πει κι εκεί ναι και θα του τα έδειχνα δια ζώσης, τα θαυμαστικά. Στο τέλος του έστειλα δέκα και μετά είπα ότι είχα εξαντληθεί, ότι έπρεπε να αποσυνδεθώ. Τότε εκείνος μου έγραψε κάτι. Δεν έγραψε: «Ήταν πάρα πολύ ωραία», ούτε: «Θέλω να σε ξαναδώ». Έγραψε: «Εγώ θα ήθελα να αλλάξω ζωή και να γίνω αστυνομικός». Μετά χαιρέτησε και εξαφανίστηκε.

            Συνεχίσαμε να μιλάμε κάθε μέρα, τα απογεύματα, στο διαδικτυακό δωμάτιο. Εκείνος είπε ότι θα με ήθελε και τις νύχτες. Για να τον ικανοποιήσω, μια Πέμπτη σκαρφίστηκα ένα συνέδριο εκτός πόλης και πήγα σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου για να του γράψω στο Νεγκρανόττε. Δεν παρατήρησε τη σύμπτωση: η σύζυγός του λείπει και η Άπριμι εμφανίζεται. Τώρα πια δεν ήμουν μόνο με γυρισμένη την πλάτη, τις περισσότερες φορές δεν κάναμε τίποτ’ άλλο από το να διηγούμαστε ο ένας στον άλλο διάφορα πράγματα. Ανακάλυψα έναν άλλο άντρα, όχι μόνο σεξουαλικά. Και το πρόβλημα, μετά από λίγο ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν πρόβλημα, ήταν ότι εκείνος ο άντρας μού άρεσε περισσότερο από το σύζυγό μου. ΉΤΑΝ ο σύζυγός μου, αυτό το ξέρω, αλλά δεν ήταν εκείνος. Ήταν ένα κομμάτι από εκείνον που μου έκρυβε. Εμένα ο σύζυγός μου μου άρεσε, να το ξεκαθαρίσουμε, αλλά ο σύζυγός μου ως Λούπο μου άρεσε περισσότερο, πολύ περισσότερο. Ο σύζυγός μου ως Λούπο ήταν στ’ αλήθεια το άλλο μου μισό, ο σύντροφος των παιχνιδιών, το τέλειο δέσιμο. Ο σύζυγός μου ως Λούπο ήταν ο άντρας που θα ήθελα να είχα παντρευτεί. Μα δεν το είχα κάνει;

            Το σκέφτηκα και, στο τέλος, η απάντηση ήταν ναι: εκείνος ήταν ο άντρας που είχα παντρευτεί. Έπρεπε μόνο να τον κάνω να βγάλει τη μάσκα. Αστείο, ε; Κρύβουμε κάποια πράγματα σκεφτόμενοι ότι ο άλλος δεν θα τα δεχτεί, ενώ αντίθετα είναι ακριβώς αυτά που θέλει. Έπρεπε μόνο να του πω να βγάλει τη μάσκα, αφού χωρίς αυτή θα μου άρεσε ακόμα περισσότερο και θα είχαμε ένα γάμο τέλειο, μοναδικό, αληθινό. Το έκανα χθες το βράδυ.

            Ήμασταν στο κρεβάτι. Κάποια στιγμή γύρισα την πλάτη. Εκείνος μου φαινόταν πλέον ευτυχισμένος. Περίμενα λίγο και μετά είπα: «Me gustarìa el beso negro».[8]  Σκέφτηκα ότι θα εκστασιαζόταν, όμως μπλόκαρε. Δεν τον άκουγα καθόλου πια. Γύρισα και ήταν άγαλμα, είχε τα μάτια ορθάνοιχτα. Προσπάθησα να τον κουνήσω. Του είπα ότι όλα θα πήγαιναν πάρα πολύ καλά, ότι τώρα θα ήμασταν πραγματικά ευτυχισμένοι, ότι θα μπορούσε ακόμα και να σταματήσει να γράφει και να γίνει αστυνομικός, αν ήθελε. Ούρλιαξε, σοκαρισμένος. Τότε τον αποκάλεσα Λούπο, γύρισα και πάλι την πλάτη, είπα: «Λούπο, μπορείς να κάνεις όλα όσα θέλεις». Εκείνος έφυγε.

            Πριν ένα μήνα συνάντησα για πρώτη φορά το σύζυγό μου και χθες τον έχασα. Εκείνος είπε ότι δεν μπορεί να μπλέξει την πραγματικότητα με τη φαντασία, ότι είναι σαν να έγινε αμαρτία, ότι κανείς δεν μπορεί να κατοικεί και στις δύο, ή να προσποιείται ότι είναι ταυτόχρονα και τα δύο πράγματα. Ότι δεν το μπορεί, ότι τον στεναχωρεί κι από πάνω. «Lo siento mucho», [9] έγραψε, τη νύχτα, ενώ είχα μείνει μόνη στο σπίτι, μπροστά από τον υπολογιστή. Πρόσθεσε ότι, αν θέλω, μπορούμε να συνεχίσουμε να βλεπόμαστε στο ίντερνετ.



[1] ΣτΜ: Ισπανικά στο κείμενο: Η κατά λέξη μετάφραση της έκφρασης «μπέσο νέγρο» σημαίνει «μαύρο φιλί». Αυτή η έκφραση χρησιμοποιείται στην ισπανική αργκό για την «πρωκτολειχία».

[2] ΣτΜ: «Negranotte» στα ιταλικά σημαίνει «Νέγρικη νύχτα».

[3] ΣτΜ: «Lupo» στα ιταλικά σημαίνει «Λύκος».

[4] ΣτΜ: Από το αγγλικό «chat» έχει δημιουργηθεί στα ιταλικά, όπως και στα ελληνικά, το αντίστοιχο ρήμα «chattare» («τσατάρω») για τη συνομιλία μέσω διαδικτύου.

[5] ΣτΜ:  «Aprimi» στα ιταλικά σημαίνει «Άνοιξέ με».

[6] ΣτΜ: Ισπανικά στο κείμενο: «Σου αρέσει το beso negro

[7] ΣτΜ: Ισπανικά στο κείμενο.: «Φυσικά!»

[8] ΣτΜ: Ισπανικά στο κείμενο: «Θα μου άρεσε το beso negro».

[9] ΣτΜ: Ισπανικά στο κείμενο:  «Λυπάμαι πολύ».



Μετάφραση από τα ιταλικά: Αρχοντία Κυπριώτου


Πηγή: YouTube: Paola Cortellesi - Beso negro (2007). Το παραπάνω κείμενο βρίσκεται στη συλλογή διηγημάτων "Η κακή συνήθεια του έρωτα" του Γκαμπριέλε Ρομανιόλι, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΣΚΑΡΙΦΗΜΑ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts with Thumbnails