Luchino Visconti

 

luchinovisconti Ο Ιταλός σκηνοθέτης Λουκίνο Βισκόντι, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, γεννήθηκε το 1906 στο Μιλάνο και πέθανε το 1976 στη Ρώμη. Από μικρός μελετούσε βιολοντσέλο και επηρεάστηκε έντονα από την όπερα, αφού ο πατέρας του ήταν ένας από τους χορηγούς της Σκάλας του Μιλάνου.

Η κινηματογραφική του καριέρα αρχίζει το 1936 στη Γαλλία, όταν βρέθηκε, ως βοηθός σκηνοθέτη, στο πλευρό του μεγάλου Γάλλου σκηνοθέτη Jean Renoir, τον οποίο γνώρισε μέσω της κοινής τους φίλης Coco Chanel και από τον οποίο επηρεάστηκε πολύ ως προς τον ρεαλισμό του. Στη Γαλλία θα έρθει σε επαφή με Ιταλούς πολιτικούς εξόριστους της Αριστεράς, που θα επηρεάσουν τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Το 1939 επιστρέφει στην Ιταλία, εξαιτίας του θανάτου της μητέρας του, εγκαθίσταται στη Ρώμη και έρχεται σε επαφή με νεαρούς διανοούμενους με τους οποίους θα συνεργαστεί στο περιοδικό Cinema. Ossessione_Visconti Το 1942 γυρίζει την πρώτη του ταινία με τίτλο Ossessione, εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές του James Cain. Μετά την ανακωχή της 8ης Σεπτεμβρίου 1943, ο Βισκόντι συνεργάζεται με την Αντίσταση. Τον Απρίλιο του ’44 συλλαμβάνεται από την Banda Koch και φυλακίζεται για κάποιες μέρες στη Ρώμη. Χάρη στη φίλη του και ηθοποιό Maria Denis, ο Βισκόντι θα γλιτώσει την εκτέλεση, όταν αυτή θα μεσολαβήσει στη φασιστική αστυνομία. Έπειτα από αυτή την περιπέτεια ο Βισκόντι θα συνεργαστεί με πολλούς άλλους και θα δημιουργήσουν το ντοκιμαντέρ Giorni di gloria (Ημέρες δόξας), αφιερωμένο στην Αντίσταση.

Visconti-Bellissima Στο έργο Bellissima (1951), με την Άννα Μανιάνι αναλύει με σκληρό τρόπο τον κινηματογραφικό κόσμο πίσω από τις κουίντες. Le notti bianche_Visconti Με την ταινία Le notti bianche (Λευκές νύχτες ) του 1957, εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι, στην οποία πρωταγωνίστησε ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, απέσπασε στο Φεστιβάλ της Βενετίας το Leone d’ argento (Αργυρό Λέοντα). Η ταινία του Rocco e i suoi fratelli [Ο Ρόκκο και τα αδέλφια του (1960)] προκαλεί έντονες αντιπαραθέσεις εξαιτίας των σκληρών και βίαιων σκηνών, αλλά και λόγω των πολιτικών πεποιθήσεων του Βισκόντι. Παρ’ όλ’ αυτά θα αποσπάσει το Gran Premio della Giuria (Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής επιτροπής) στη Βενετία. Προσκείμενος στο Κομμουνιστικό Κόμμα, ήδη από την περίοδο της Αντίστασης, ο Βισκόντι αποκτά το παρατσούκλι “il Conte rosso” (ο Κόκκινος Κόμης). Με την ταινία του Il Gattopardo (Ο Γατόπαρδος), από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Giuseppe Tomasi di Lampedusa, κερδίζει το κοινό και την κριτική επιτροπή αποσπώντας τον Χρυσό Φοίνικα. Η ταινία γνωρίζει μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη, ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρά την ερμηνεία της Claudia Cardinale και κυρίως του Αμερικανού Burt Lancaster, το κοινό δεν θα ανταποκριθεί.

Το 1964 γνωρίζει τον νεαρό Αυστριακό ηθοποιό Helmut Berger, ο οποίος θα γίνει ο «ηθοποιός-σύμβολο» των έργων του, όπως είχε συμβεί με τους Alain Delon και Claudia Cardinale. Με τον Helmut Berger ο Βισκόντι θα ζήσει μια έντονη ερωτική σχέση που θα κρατήσει μέχρι το τέλος της ζωής του σκηνοθέτη.

Morte a Venezia_Visconti Το 1970 θα γυρίσει το Morte a Venezia (Θάνατος στη Βενετία) από την ομώνυμη νουβέλα του Thomas Mann και το  1971 θα γυρίσει το Ludwig: La caduta degli dei (Ludwig: το λυκόφως των θεών) με τον Helmut Berger στον πρωταγωνιστικό ρόλο, μια ταινία που διαρκεί τρεις ώρες και σαράντα λεπτά και είναι μία από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια ταινίες του ιταλικού κινηματογράφου. Ο Βισκόντι επιθυμούσε να ολοκληρώσει την τριλογία του με την ταινία La montagna incantata (Το μαγικό βουνό), άλλο ένα έργο του Thomas Mann, αλλά το 1972 πριν καν ολοκληρώσει το μοντάζ του Ludwig, παθαίνει εγκεφαλικό και παραλύει από την αριστερή πλευρά. Innocente_Viscontijpg Παρά τη δύσκολη κατάσταση της υγείας του, θα γυρίσει άλλες δύο ταινίες: το Gruppo di famiglia in un interno (1974) με τους Helmut Berger και Burt Lancaster και το L’innocente [Ο αθώος (1976)] από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Gabriele D’ Annunzio. Ο Λουκίνο Βισκόντι έχει σκηνοθετήσει επίσης πολλές παραστάσεις όπερας μεγάλων συνθετών, μεταξύ των οποίων ήταν και η παράσταση της όπερας La traviata του Giuseppe Verdi με τη Μαρία Κάλλας.

Πηγή: it.wikipedia.org
Leggete in più/Διαβάστε περισσότερα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts with Thumbnails